Wednesday, February 18, 2009

Санасан...

Том том цасан ширхэг малгайлан... Гараа тосон нүдээ анихад хөвсийсөн цасан ширхгүүд намайг тойрон бүжиж, алган дээр минь буухдаа сэрүүхэн бас нойтон...
Сэтгэл дотор амгалан тайван, яг л энэ цас бударсан чив чимээгүй өдөр шиг. Чив чимээгүй. Гайхмаар...
Хүн зоны бужигнаан, машин тэрэгний шуугиан дундах яаруу давчуу амьдрал минь энэхэн мөч дээр ирээд түр зуур алмайран саатаа юу? Тэнгис далай, хэдэн зуун уулсын цаанаас сэтгэлд таатай дуун дуулдах шиг. Сураг ажиг тавилгүй удаа юу даа...
Хавар хурдан болоосой, өвөл бүү дуусаасай. Цас минь бүү зогс, малгайлан ор, бүр салхилан шуур. Энэ чимээгүй, амар амгаланг эвд. Өө, энд салхи байхгүй болохоор л ийм чимээгүй, тайван байжээ. Хаана, юунд тэгтлээ сатааран саатаа юм болоо?
Том том цасан ширхэг малгайлсаар... Гараа тосон нүдээ анихад...

4 comments:

serdaram said...

hehehe... Saruul and romantik bolood bainuu daa! Esvel surguulia, bas mergejlee solichihson yumuu? Amjilt hysiye!

Requiem said...

shono dund tsas orj bna

бж said...

Saruuldaa sar shiniin mend hurgeye. Saihan shineleerei.

БОРОО said...

их мэдрэмжтэй бүсгүй бололтой