Sunday, January 25, 2009

City of Ember

Дэлхийн амьдрал, байгал ертөнц тэр чигээрээ сүйрч, амьд үлдсэн хүмүүс газрын гүнд амь хоргодон Эмбр гэх нэртэй хотыг байгуулжээ. Гамшгаас хойш 200 гаруй жил өнгөрсний дараах үйл явдлыг өгүүлэх энэхүү зөгнөлт кино өнгөрсөн оны 10 сард нээлтээ хийсэн агаад сонирхолтой үйл явдлаар дүүрэн. Цагаа хумслан байж үзсэнийх хэдийгээр сэтгэл хөдлөөгүй боловч дажгүй кино гэж дүгнэв.
Хотын амьдралыг тэтгэгч нь болсон эрчим хүчний асар том генератор (энэ үг чинь орчуулагддаг билүү, юу билээ?) нь жагсаалаас гарах дээрээ тулж, Монголчууд бидний ихэд танил нөгөө байн байн тог тасрах зовлонг хотын оршин суугчид амсахын зэрэгцээгээр хүнсний нөөцгүй болж, өлсгөлөнгийн аюулын харанга дэлдэж байлаа.

Хотын захирагч энэ аюулаас гарах гарцыг үл хайхаар барахгүй, байгаа хүнсний нөөцийг нууцлан далдалж, зөвхөн өөрөө идэж ууж суух юм. Харин ядарсан оршин суугчдаа сайхан үг, амлалтаар молигодон хуурч, "За алив бүгдээрээ нэгдэн тэмцэцгээе. Бид энэ бүхнийг хамтдаа давж туулна, урагшаа" ухааны юм ярьж хотын сүлд дууг сэтгэл хөдөлмөөр дуулна. Энэ дүр зураг ч бас танил юм шиг...

Энэ үед өнгөж 12 настай, хотын долоо дахь захирагчийн үр удам, "өрөмний өт" шиг Лина (Lina) гэх охин эмээд нь өвлөгдөн ирсэн нэгэн хачирхалтай хайрцгийг олсноор үйл явдлын жинхэнэ өрнөл эхэлнэ. Лина, түүний ангийн найз, бидний ярьдгаар "жинхэнэ гавал толгойтой" аавтай Дүүн (Doon) гэх залуу хүү нар хайрцгийн нууцыг тайлахаар оролдох явцдаа хотын мөхөл ойртож байгаа болон Эмбрийн захирагч "нэг л биш" гэдгийг олж мэддэг. Ингээд л бүх л киноны адилаар бөөн адал явдал эхэлж, тэмцэл, хууран мэхлэлт, айдас хүйдэс, амжилт гээд л цаашаа өрнөнө. Эцсийн эцэст тэд газар дээр гарч чадах бөгөөд өглөө нар мандаж, байгал дэлхийн амьдрал сэргэсэн болохыг харна.

Ерөнхийдөө ямар ч хүчин зүтгэл жижигдэхгүй, хичнээн бага байсан ч нас залуудахгүй, ухаан, зориг эрмэлзэл, хичээл зүтгэл байхад юманд хүрнэ гэсэн санааг гаргажээ. "Муу санаа биеэ отно" гэдэг үлгэрийг хүнс нуусан өрөөндөө нуугдаж байгаад араатанд идүүлсэн хотын захирагчаар дүрслэн харуулсан байна. Хуурч мэхлээд хол явахгүй ээ гэж хэлээд байна, цаана чинь. Бас жинхэнэ үүргээ мэддэг, ажлаа хийж чаддаг хүн хэрэгтэй үед, хэрэгтэй газраа байж хийхээ ч хийж, амрахаа ч амарч чаддаг болохыг Сул (Sul) гэх сантехникч өвгөн харуулна. Ийм хүмүүс Монголд олон бий. Бүр маш олон байгаа гэж би бодно.

Киног үзсэний дараа уран зөгнөл, адал явдал автагдах бус утаан дундаа умбасан Улаанбаатар минь л бодогдож байх юм...

Улаанбаатар минь газрын гүний харанхуй Эмбр болчихгүй байгаасай. Бидний заяа түшиг.

1 comment:

bayasa said...

hi , kino vzsench ex nutagtaigaa xaritsuulj bodoj bdag , mongolloo gesen setgeltei zaluus olon baigaa gedeg bi bas itgej bnaa . amjilt xvsey :)