Утасны цаанаас хөнгөхөн ч биш, хүнд ч биш, уйтайхан санаа алдах нь сонсогдох атлаа гунигаа нуун элдвийг ярьж хошигноод л. Чи яг хэвээрээ. Богинохон бас урт байсан тэр цаг хугацаа өнгө өнгөөр дүүрэн амьдралын дахин давтагдашгүй тийм нэгэн өнгө байсан. Үргэлж дулаахан гарыг чинь атгаад л баймаар. Хэзээ ч алганаасаа тавихгүй дээ гэж харин бодогдоогүй... Чи мэдээгүй. Би хэлээгүй...
Танил бас танихгүй. Зөөлөн харц, уруул, бас миний сүрчигний үнэр... Тэртээ холын, тэр нэгэн аялгуу санаанд орж ирэн... Тэр аялгуу харин минийх байсан...
No comments:
Post a Comment